zklimadiris
Είναι πραγματικά θλιβερό το καθήκον ώρες – ώρες… Είναι που δεν θες να γράψεις τίποτα… Που θες να παγώσεις το χρόνο ή να γυρίσεις πίσω… σε καλά χρόνια.
Είναι πραγματικά θλιβερό το καθήκον ώρες – ώρες… Είναι που δεν θες να γράψεις τίποτα… Που θες να παγώσεις το χρόνο ή να γυρίσεις πίσω… σε καλά χρόνια.
Ο Κώστας Παναγόπουλος, «έφυγε»… Παρά τα προβλήματα υγείας που αντιμετώπιζε από πολύ μικρός, πάντα πιστεύαμε ότι θα τα κατάφερνε. Το πολέμαγε, με χιούμορ, με λίγη γκρίνια, με την απίστευτη εξυπνάδα του.
Ο Κωστάκης μας για τους φίλους, ο «Μπούμπης» για κάποιους κολλητούς, ο Κώστας που έπαιζε τη μουσική στα δάχτυλα όπως και τους υπολογιστές, μας άφησε στα 39 του χρόνια. Ο Κώστας που μας έμαθε όλους μουσική, που μας χάρισε μουσική, που μας πρόσεχε με τον τρόπο του και τον προσέχαμε και εμείς με το δικό μας.
Ο Κωστάκης που θυμάμαι στο υπόγειο της Συλλαϊδοπούλου και Ομήρου, εκεί που πρωτογνωριστήκαμε και πέρασαν από εκεί χιλιάδες παιδιά φίλοι ή γνωστοί. Που έπαιζε μουσική και ξεχώριζε και παρά τα προβλήματά του πάντα έβρισκε δύναμη.
Ο Κωστάκης που όταν χαλούσε το κομπιούτερ πηγαίναμε εκεί γιατί ήξερε όλες τις πατέντες.
Ο Κωστάκης μας, που θαυμάζαμε για το φοβερό μυαλό του αλλά και για τη αστείρευτη όρεξή του να περνά ατελείωτες ώρες με τα πάθη του.
Ο Κωστάκης έφυγε σήμερα Πέμπτη 24 Ιανουαρίου σε μια στιγμή που κανείς δεν θα περίμενε. Προδομένος από την καρδιά του…
Δεν ξέρω τι να πω στους γονείς του κυρ Θόδωρε μη με ρωτήσεις κυρία Φρειδερίκη... πόσο το αγάπησες αυτό το παιδί και στα αδέρφια του το Λεωνίδα και το Σωτήρη… Δεν ξέρω τι άλλο να γράψω... Τον αγαπήσαμε τον Κωστάκη ως αληθινό φίλο και έτσι θα μείνει πάντα στο μυαλό μας. Αντίο φιλαράκι καλό σου ταξίδι... και να ξέρεις άξιζες πολλά.
Γιάννης Σπυρούνης
Η κηδεία του θα γίνει την Παρασκευή το μεσημέρι στις 3,30 στον Ι.Ν. Αγ. Σπυρίδωνα.
Ο Κωστάκης μας για τους φίλους, ο «Μπούμπης» για κάποιους κολλητούς, ο Κώστας που έπαιζε τη μουσική στα δάχτυλα όπως και τους υπολογιστές, μας άφησε στα 39 του χρόνια. Ο Κώστας που μας έμαθε όλους μουσική, που μας χάρισε μουσική, που μας πρόσεχε με τον τρόπο του και τον προσέχαμε και εμείς με το δικό μας.
Ο Κωστάκης που θυμάμαι στο υπόγειο της Συλλαϊδοπούλου και Ομήρου, εκεί που πρωτογνωριστήκαμε και πέρασαν από εκεί χιλιάδες παιδιά φίλοι ή γνωστοί. Που έπαιζε μουσική και ξεχώριζε και παρά τα προβλήματά του πάντα έβρισκε δύναμη.
Ο Κωστάκης που όταν χαλούσε το κομπιούτερ πηγαίναμε εκεί γιατί ήξερε όλες τις πατέντες.
Ο Κωστάκης μας, που θαυμάζαμε για το φοβερό μυαλό του αλλά και για τη αστείρευτη όρεξή του να περνά ατελείωτες ώρες με τα πάθη του.
Ο Κωστάκης έφυγε σήμερα Πέμπτη 24 Ιανουαρίου σε μια στιγμή που κανείς δεν θα περίμενε. Προδομένος από την καρδιά του…
Δεν ξέρω τι να πω στους γονείς του κυρ Θόδωρε μη με ρωτήσεις κυρία Φρειδερίκη... πόσο το αγάπησες αυτό το παιδί και στα αδέρφια του το Λεωνίδα και το Σωτήρη… Δεν ξέρω τι άλλο να γράψω... Τον αγαπήσαμε τον Κωστάκη ως αληθινό φίλο και έτσι θα μείνει πάντα στο μυαλό μας. Αντίο φιλαράκι καλό σου ταξίδι... και να ξέρεις άξιζες πολλά.
Γιάννης Σπυρούνης
Η κηδεία του θα γίνει την Παρασκευή το μεσημέρι στις 3,30 στον Ι.Ν. Αγ. Σπυρίδωνα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
αφηστε το δικο σας σχολιο..